مجله اینترنتی ایمنی، امداد و نجات، آتش نشانی و مدیریت بحران
۱. تیم‌ها
تیم اطلاع‌رسانی
هنگامی که حریق به مدت طولانی‌ای ادامه پیدا کند و یا به هنگام بالا بودن حجم کاری، از تیم‌های تخصصی پشتیبانی حریق شامل تیم‌های مدیریت حریق و تیم‌های اطلاع‌رسانی دعوت به همکاری شود. تیم‌های اطلاع‌رسانی مسئولیت رسیدگی به رسانه‌ها و روابط عمومی را برعهده دارند. تیم دو نفره اطلاع‌رسانی توسط فرمانده حادثه هدایت شده و از مرکز حریق پشتیبانی می‌گردند. ایشان اطلاعات مورد نیاز حریق را مورد سنجش قرار داده، عملیات اطلاع‌رسانی حریق را انجام و کارمندان محلی را جهت پشتیبانی از فعالیت‌های اطلاع‌رسانی تحت آموزش قرار می‌دهند. تیم اطلاع‌رسانی می‌تواند در شرایط آتش‌سوزی‌های متعدد به مرکز حریق اعزام شود. مرکز حریق درخواست یک تیم اطلاع‌رسانی سیار را می‌کند که در این بین سخنگوی مرکز حریق با تیم اطلاع‌رسانی همکاری دارد. به هنگام بازگشت حجم فعالیت‌ها به سطح عادی خود، وظایف اطلاع‌رسانی به مرکز حریق واگذار می‌شوند.
تیم مدیریت حریق
به هنگام ادامه یافتن حریق برای مدت‌های طولانی و یا به هنگام رخداد حریق‌های پیشرفته از تیم‌های مدیریت جهت به‌عهده گرفتن مدیریت حریق طبیعی و یا آتش‌سوزی‌های متعدد، دعوت به همکاری شود. تیم مدیریت حریق خود دو دسته است:
دسته اول (تیپ I): هر یک از اعضای تیپ I دارای گواهینامه حریق سطح I هستند. این گروه شامل افراد زیر می‌شود:
فرمانده رویداد: مسئولیت کلی و مدیریت حریق؛
فرمانده بخش عملیات: هدایت‌گر خط آتش واقعی و فعالیت‌های هوایی؛
فرماندة بخش تدارکات: هماهنگ‌کننده و ناظر عملیات پشتیبانی؛
فرمانده بخش برنامه‌ریزی: مسئول پیش‌بینی رفتار حریق و وضع هوا، توسعه برنامه عملیاتی، برنامه‌های درمانی و پزشکی، مستندسازی و گزارشات حریق؛
فرمانده بخش مالی و اجرایی؛
فرمانده بخش هوایی؛ و
کارآموزان.
سمت‌های خاص همانند فرمانده پیش‌بینی رفتار حریق، فرمانده بخش هوایی و فرمانده امنیت بنا به نیاز تحت نظر یکی از رده‌های فوق مشغول به کار شده و بنا به شرایط مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دسته دوم (تیپ II): هر یک از اعضای تیپ II دارای گواهینامه حریق سطح II بود که شامل فرمانده رویداد، فرمانده بخش عملیات و فرمانده بخش تدارکات می‌باشد.
۲. اکتشاف
حریق‌های طبیعی از طرق مختلفی کشف و به واحد مدیریت حریق‌های طبیعی گزارش داده می‌شوند.
به‌طور متوسط گزارش‌های عمومی حدود ۴۰ درصد گزارش‌دهی حریق‌های طبیعی را دربرمی‌گیرد که از هر منبع مستقل دیگری بیشتر است.
گشت‌های هوایی که شامل یک خلبان و یک شناساگر حریق آموزش‌دیده می‌باشد بر فراز مسیرهای از پیش تعیین شده مناطق دورافتاده در دوره‌هایی که خطر حریق بیشتر است و یا با تعقیب نورهای دیده شده، پرواز می‌کنند. خلبان‌های تبلیغاتی و تفریحی نیز حریق‌های طبیعی را گزارش می‌کنند.
نگهبانان حریق در مناطقی که از خطر حریق بالایی برخوردارند، منابع مهمی جهت کشف حریق به‌شمار می‌روند. حدوداً ۴۰۰ نگهبان حریق در سرتاسر بریتیش کلمبیا وجود دارند که به هنگام فعالیت‌های سنگین حریق جنگل و در صورت نیاز توسط سرویس جنگل استخدام می‌شوند. این نگهبانان حریق همانند یک نیروی کمکی پلیس در سطح ایالت پراکنده‌اند. نگهبانان حریق با شرکت در برنامه‌های متفاوتی همچون عملیات حریق، پیشگیری و اکتشاف، واحد مدیریت حریق طبیعی را توسعه می‌بخشند. نگهبانان حریق همان اختیارات آتش‌نشان‌ها را دارا می‌باشند و می‌توانند جهت اطفاء حریق وارد ملک‌های شخصی شوند. بیشتر نگهبانان حریق باتجربه دارای گواهینامه افسری حادثه می‌باشند.
حریق‌های طبیعی در مراحل اولیه خود به معنای واقعی قابل مشاهده نیستند. مدبریت آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا هر دو نیروهای زمینی و هوایی خود را مجهز به تکنولوژی تصویربرداری حرارتی کرده است. تصویربرداری حرارتی می‌تواند در کشف نقطه آتش و مناطق آتش باقی‌مانده از حریق‌های عظیم، ایجاد مرز، نقشه‌برداری حریق و پیشروی حریق، مورد استفاده قرار بگیرد.
مدبریت آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا دارای یک سرویس پیشرفته مدیریت حریق رایانه‌ای می‌باشد که امکان انجام موارد ذیل را می‌دهد:
● به‌دست آوردن وضعیت آب‌وهوایی:
● تعیین محل حملات رعد و برق؛
● پیش‌بینی احتمال و محل وقوع حریق‌های طبیعی؛
● پیش‌بینی نحوه و میزان گسترش حریق طبیعی؛
● اندازه‌گیری میزان رطوبت موجود در سوخت کف جنگل و در خاک‌های عمیق.
یکی از روش‌های اکتشاف حریق توسط ایستگاه‌های دیده‌بانی است. این ایستگاه‌ها در مکان‌هایی با دیده گسترده مستقر هستند و دارای سازه‌های مرتبطی هستند که توسط یک دیده‌بان که وظیفه اصلی آن شناسایی و گزارش حریق‌های طبیعی می‌باشد، اداره می‌شوند. شبکه‌ای متشکل از حدوداً ۷۰ ایستگاه در سرتاسر ایالت پراکنده است. برخی از این ایستگاه‌ها به هم نزدیک هستند و سایر ایستگاه‌ها مکان‌های دوردست را تحت پوشش قرار می‌دهند. کارمندان دیده‌بانی‌های اولیه به‌صورت مستمر در طی فصل حریق که از ۱۵ آپریل تا ۱۵ اکتبر می‌باشد، مشغول به‌کار نمی‌باشند بلکه درصورت نیاز و بنا به شرایط فراخوانده می‌شوند.
تمامی ایستگاه‌ها مجهز به ارتباطات و حریق‌یاب‌های دقیق هستند که به دیده‌بان‌ها امکان شناسایی دقیق دودهای شناسایی شده را می‌دهد. این ساختمان‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در تمامی جهات بهترین دید را داشته و اقامتگاه‌های نسبتاً راحتی را برای دیده‌بان‌ها فراهم کنند. دسترسی به دیده‌بانی‌های اولیه توسط وسیله نقلیه و یا هلی‌کوپ‌تر امکان‌پذیر است.
در استان‌های کوهستانی، دیده‌بانی‌های اولیه، پوشش کاملی از تمامی محدوده‌ای که مشاهده در آن ضروری است را ارائه نمی‌دهند و در بیشتر موارد، محدوده قابل مشاهده از دیده‌بانی‌های اولیه تنها کمتر از ۵۰% محدوده اصلی است. در این موارد دیده‌بانی‌های کمکی یا ثانویه تأسیس می‌گردند. دیده‌بانی‌های ثانویه، به‌منظور پوشش مناطق کور دیده‌بانی‌های اولیه در سایت‌ها مستقر هستند. دیده‌بانی‌های ثانویه دارای ارتباطات رادیویی بوده و حریق‌یاب نیز هستند. این دیده‌بانی‌ها سازه‌هایی ساده‌تر از دیده‌بانی‌های اولیه دارند و معمولاً دارای تنها یک ساختمان موقت هستند. دسترسی به آن‌ها تنها توسط هلی‌کوپ‌تر ممکن است.
وظایف دیده‌بان
وظیفه مسئول دیده‌بانی، شناسایی سریع و گزارش‌دهی دقیق محل حریق، رفتار مشاهده شده و وضعیت باد تمامی حریق‌های جنگلی محتمل در محدوده جغرافیایی مربوطه و ارائه مشاهده مستمر از پیشرفت و رفتار حریق‌های جنگلی تا زمان حضور پرسنل کنترل حریق در محل حریق، می‌باشد. مسئول دیده‌بانی، می‌بایست از استقامت خوبی برخوردار بوده و قادر به ایستادن در بیشتر طول روز و تحمل دوره‌های طولانی‌مدت مشاهد فشرده و متمرکز دیده‌بانی باشد. تنها یک فرد با انگیزه بسیار بالا می‌تواند با تنهایی و قواعد سخت و دست‌وپاگیر مربوط به زندگی در ایستگاه دیده‌بانی دست‌وپنجه نرم کند.
فروشگاه اینترنتی الو ۱۲۵